İstanbul Işık Işık!

İstanbul rüzgâr rüzgâr... sevdiğim

kâh bir lodos, denizlerden esen
ılık mı ılık...

kâh ustura gibi deli bir poyraz...
bırak saçlarını rüzgârlarına İstanbul'un

bu şehirde aşksız ve rüzgârsız yaşanmaz.

İstanbul bulut bulut sevdiğim
kimi beyaz mı beyaz
ince, tül gibi...

kimi katran misali kara
bulutları da insanlarına benzer İstanbul'un
inanma sevdiğim, inanma bulutlara.

İstanbul yağmur yağmur sevdiğim

kâh ince ince...
kâh bardaktan boşanırcasına

hele bir yağmur yağmaya görsün
ölürcesine yaşanır bu şehirde sevdiğim
ve yaşanırcasına ölünür.

İstanbul deniz deniz sevdiğim

bir çakır mavi,
bir camgöbeği tuzlu su...

üstünde irili ufaklı tekneler

kayıklar, yelkenliler, mavnalar

kalleştir denizleri İstanbul'un sevdiğim
İstanbul kadar...

İstanbul kadeh kadeh sevdiğim
içtikçe içesi gelir insanın...

sarhoşluğu tutuşup yanmaya benzer

ve bir gölgedir yalnızlık... meyhanelerinde
seninle dolaşır, seninle gezer.

İstanbul Işık Işık | Ümit Yaşar Oğuzcan