Şiir Sohbeti 1

Ben şiire tutkunum sevgili günlük.. Bu blog yazımı şiir üzerine sohbete ayırmak istiyorum...

Bir şair şiiri tarif ederken:
"Şiir, bir yürek hoplaması, bir ruh heyecanı ve bir gözyaşı...
Aslında gözyaşları da kelimelere başkaldırmış saf şiir demektir," demiştir. Güzel söylemiştir.

Şimdi sevdiğim şiirlerden bölümler alıp burada bana ne ifade ettiklerini, kısaca şiire ilişkin duygu ve düşüncelerimi sizlerle paylaşmak istiyorum. En büyük dileğim, beğendiğiniz şiirlerin "tamamını okumanız"dır.

Yaşadıklarımdan Öğrendiğim Bir şeyler Var

İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne
Denize saatlerce bakabilir, bir kuşa, bir çocuğa
Yaşamak yeryüzünde onunla karışmaktır.
Kopmaz kökler sarmaktır oraya...

İnsan bütün müzikleri dinlemeli olabildiğince
Hemde tüm benliğini seslerle, ezgilerle dolarcasına
İnsan balıklama dalmalı içine hayatın
Bir kayadan zümrüt bir denize dalarcasına

Yaşadıklarımdan öğrendiğim birşey var
Yaşadın mı büyük yaşayacaksın
Irmaklara, göğe, bütün evrene karışırcasına
Çünkü hayat sunulmuş bir armağandır insana....

Ataol Behramoğlu

İşte benim hayat felsefem olabilecek bir şiir bu. Hayata sımsıkı sarılmak, onu dolu dolu yaşamak gerektiği mesajını veriyor bana. Sizce de öyle değil mi?

İşte size hasret ve yalnızlık kokan bir şiir. Cahit Sıtkı Tarancı'dan:

Bir Kapı Açıp Gitsem

Ben bu dünyaya yanlış gelmiş olacağım ben,
Ben öyle her insandan, o kadar uzağım ben.
Yine bu gözlerimdir okşanacak şey arar,
Yoksa içimde başka bir dünya hasreti var.

Uyanır gibi birden bir korkulu rüyadan,
- O içimden sevdiğim, benim olan dünyadan
Bir ses bana gel dese, ben o sesi işitsem; -
Kimsecikler duymadan bir kapı açıp gitsem!

Hasret çekmek ve yalnızlık... Paylaşılmaz yaşanır diye düşünüyorum...
Bu gece bu kadar. Yarın devam etmek istiyorum.