Renkleri Beklerken

Sevgili Günlük,

Bugün çeşitli blogları gezdim. Bu bloglarda yazılanları okudum. İçlerinden bir şiiri çok beğendim. Şu an içinde bulunduğum ruh yapısına da çok uygundu. Sizlerle paylaşmak istedim. Blogumda yayımlıyarak beğeninize sunuyorum.

Renkler, renk uyumları. Aslında bütün renkleri severim ben. Yaşama başlangıcı "beyaz" bir sayfa olarak düşünürsek, zamanın bu sayfaya bıraktığı izlerdir renkler.

İlk öğrencilik yıllarımdan beri " kırmızı" kalemle başlıklar koyarım yazılarıma hep. Kurşun kalemle yazılarımı yazarım. "Mavi" çizgiler çizmedim pek ama "rengarenk çiçeklerle bezenmiş" ve çeşitli renk çizgilerle kenar süsleri yaptım hep. Ne güzel oldu diye sonra da seyrine baktım.

Yaşamımın kilometre taşları kırmızı renkle beyaz sayfama koyduğum başlıklar olarak kabul ediyorum. Yaşamımdaki her çeşit olaylardır kurşun (kara) kalemimle yazılan. Ha bir de benim çocukluğumda "sabit kalem" vardı rengi mora çalan ve asla silinmeyen. İz bırakanlar ve hatırlananlar bu kalemle yazıldı yaşam defterimin sayfalarına diye düşünüyorum.

Büyüdükçe düşler kurdum hep. Hemde ne düşler "her yeni yetmenin" kurduğu gibi. Bazıları hedeflerim oldu. Bu düşleri gerçekleştirmeyi amaçladım. Hala düş kurmaya devam ediyorum. İlk gençliğimden bir farkla. Artık olmazları değil, olabilecekleri düşlüyorum. Yaşam bunu öğretti bana.

Sayfalar tükeniyor elbette. Şairin dediği gibi " Yolun yarısı" nı çok gerilerde bıraktım. Yazılar çoğunluka rengi kara olan kurşun kalemle yazılır. Benimkilerde öyle oldu. Yaşam defterimin sayfalarında az da olsa kırmızı, yeşil, sarı, mavi, turuncu, mor renkleri görebiliyorum dönüp baktıkça.
Yine de "rengârenk" bir son yazısı düşlüyorum. Sıcak, mutlu , huzurlu ve sevgi dolu...
Son düş... Son öpüş gibi tüm benliğimle...

Bembeyaz bir sayfaydı yaşam
Kara kalemle yazdılar
Kırmızı başlık koymadılar
Mavi çizgileri de hiç olmadı

Rengârenk çiçeklerle bezenmiş
Kenar süsü yoktu
Sayfalarımın

Düşlerim hep devam işaretli
Umutla bekledim
Pembeyi maviyi yeşili

Sayfalarım tükendikçe
Devamlı kara kalemle
Rengarenk bir SON yazısı
Hep hayalimde...

[Öykü Atölyesi Fotoğrafın dili çalışması (Yaşamın Kıyısında blogundan alınmıştır)]

Bugünlükte bu kadar. Düşlerimiz devamlı olsun. Düşlerimiz umutlarımız olsun. "İnsan, umut ettiği müddetçe yaşar".

Şöyle de denilebilir. Umutsuz, düşsüz yaşanmaz. Yaşamınızda renklerin ve düşlerin bol olması dileğiyle...